12 gatunków drzew i krzewów jałowca

Jałowce obejmują około 60 różnych gatunków drzew i krzewów z rodzaju Juniperus w obrębie rodziny roślin cyprysowych ( Cupressaceae ). Chociaż przyszłe jałowce używają cedru roboczego w swoich zwyczajowych nazwach, rośliny te nie są członkami rodzaju Cedrus . Liście tych zimozielonych drzew iglastych zwykle przybierają formę spłaszczonych łusek u dojrzałych roślin, chociaż mogą być podobne do igieł u młodych roślin. Większość jałowców oferuje co najmniej pewien poziom odporności na suszę, co czyni je dobrym wyborem w bardziej suchych klimatach, chociaż należy zachować ostrożność na obszarach podatnych na pożary.

Wiele gatunków jest dwupiennych, co oznacza, że ​​rośliny produkują części męskie lub żeńskie, ale nie oba. Zasadniczo to żeńskie rośliny wytwarzają kolorowe jagody, które w rzeczywistości są zmodyfikowanymi szyszkami. Jagody / szyszki jałowca zwyczajnego ( Juniperus communis ) zapewniają smak ginu. Owoce jałowca mogą być również stosowane jako przyprawa w kuchni i są bardzo atrakcyjne dla wielu ptaków i innych form dzikiej przyrody.

Niebezpieczeństwo pożaru

Jałowce mają żywiczny sok, który jest dość łatwopalny. Nie jest to gatunek przeznaczony do masowego sadzenia w gęstych obszarach mieszkalnych, gdzie istnieje ciągłe zagrożenie pożarowe. Mogą być jednak doskonałym wyborem jako przykładowe nasadzenia skalnych odwiertów, w których w pobliżu znajduje się niewiele materiałów palnych.

Czy znasz różnicę między Evergreenami a drzewami iglastymi?

• Aligator Jałowiec (Juniperus deppeana)

  

  Jałowiec aligatora nosi nazwę charakterystycznej kory, która przypomina szorstką, kraciastą skórę aligatora. Gatunek ten może być krzewem lub drzewem, w zależności od miejsca i warunków uprawy. Inne popularne nazwy to jałowiec szachownicowy, jałowiec dębowy, jałowiec gruboziarnisty, jałowiec zachodni i cedr górski. Jest to dobra roślina na suche, skaliste warunki. „McFetter” jest najczęstszą odmianą stosowaną w krajobrazie; jest stosowany w żywopłotach lub do przeszukiwania buforów.

  • Obszar rodzimy: środkowy i północny Meksyk, południowo-zachodnie stany USA
  • Strefy wzrostu USDA: od 7 do 9
  • Wysokość: do 60 stóp, częściej od 20 do 40 stóp wysokości
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• California Juniper (Juniperus californica)

  

  Ten jałowiec zwykle występuje na południowym zachodzie jako duży krzew, chociaż czasem może urosnąć na dzikie drzewo średniej wielkości. Ma podobne do skali niebiesko-szare liście i czerwonawo-brązowe szyszki. W architekturze krajobrazu jest wykorzystywany do tworzenia siedlisk dzikich zwierząt oraz w ogrodnictwie odpornym na suszę. Jest bardzo tolerancyjny dla gleb alkalicznych i jest często stosowany w celu kontroli erozji na suchych zboczach. Jest również często stosowany w bonsai.

  Gatunek ten został również sklasyfikowany jako Juniperus cedrosiana , Juniperus pyriformis lub Juniperus cerrosianus. Inną popularną nazwą tego krzewu jest pustynny biały cedr.

  • Rodzimy obszar: południowo-zachodnie USA
  • Strefy wzrostu USDA: od 8 do 10
  • Wysokość: od 10 do 15 stóp; czasami 35 stóp lub więcej
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Jałowiec chiński (Juniperus chinensis)

  

  Jedna odmiana chińskiego jałowca („Toruloso”) jest znana jako jałowiec z Hollywood. W miarę dojrzewania tworzy intrygującą, skręconą formę, która dobrze sprawdza się jako roślina okazowa. Istnieje wiele innych odmian o różnych kształtach i kolorach. Liście chińskiego jałowca są podobne do igieł, gdy rośliny są młode, ale w miarę dojrzewania rośliny przybierają kształt łusek. Jest to jeden z jałowców o dobrej tolerancji na warunki miejskie, ale nie lubi mokrych gleb.

  • Rodzimy obszar: Japonia i Chiny
  • Strefy wzrostu USDA: od 4 do 9
  • Wzrost: Różni się znacznie w zależności od odmiany; wiele z nich to rośliny okrywowe i krzewy
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Jałowiec pospolity (Juniperus communis)

  

  Jak sama nazwa wskazuje, ten krzew jałowca jest powszechnie spotykany na całym świecie. Dobrze rośnie zarówno na glebach alkalicznych, jak i kwaśnych, a także przystosowuje się do wielu miejsc, takich jak wietrzne miejsca. Ta roślina może przybierać różne formy w zależności od środowiska. Niektóre odmiany to nisko rosnące krzewy odpowiednie do stosowania jako okrywowe, podczas gdy forma gatunkowa może przybrać formę małych pionowych drzew. Jest to rzadki jałowiec, który ma liście przypominające igłę, a nie łuski.

  J. communis jest tak powszechny, że nosi wiele różnych regionalnych nazw zwyczajowych, w tym jałowiec karłowaty, jałowiec pokłonowy, jałowiec górski, jałowiec pospolity stary, jałowiec naziemny, jałowiec pełzający i jałowiec dywanowy.

  • Rodzimy obszar: Ameryka Północna, Europa, północna Azja, Japonia
  • Strefy wzrostu USDA: od 3 do 8
  • Wzrost: Zależy od odmiany Krzew zwykle dojrzewa do około 15 stóp wysokości; czasami może osiągnąć 30 stóp wysokości
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Pełzający jałowiec (Juniperus horizontalis)

  

  
  
  Pełzający jałowiec zasługuje na swoją nazwę i dobrze sprawdza się jako roślina okrywowa. Jest bardzo elastyczny i może obsługiwać wiele różnych gleb i sytuacji. Liście zaczynają przypominać igły, ale stają się łuskami, gdy rośliny dojrzeją. Szyszki to niebiesko-białe jagody z woskową powłoką. Dostępnych jest ponad 100 odmian tej rośliny, w tym odmiany o żółtych liściach. Regionalnie roślina ta może być również znana jako jałowiec wleczony lub jałowiec Savin.

  • Obszar macierzysty: północne stany USA, Kanada, Alaska
  • Strefy wzrostu USDA: od 3 do 9
  • Wysokość: od 1 do 2 stóp
  • Ekspozycja na słońce: pełne słońce

• Drooping Juniper (Juniperus flaccida)

  

  Opadający jałowiec ma swoją nazwę ze względu na sposób opadania gałęzi. Jako młode osobniki te pionowe drzewa mają liście przypominające igły, które stają się spłaszczonymi łuskami w dojrzałych roślinach. To drzewo ma czerwonawo-brązową lub szarą korę, która zrzuca się w paski, a szyszki są zielonkawymi jagodami, które dojrzewają w fioletowo-brązowy.

  • Rodzimy obszar: Teksas, Meksyk, Gwatemala
  • Strefy wzrostu USDA: od 8b do 11
  • Wysokość: od 35 do 40 stóp
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Wschodni cedr czerwony (Juniperus virginiana)

  

  Czerwony cedr jest szczególnie pachnącą formą jałowca, cechą, która czasami jest używana do odstraszania owadów (drewno jest często używane w skrzyniach cedrowych). Jest to pionowe drzewo o ciemnoniebiesko-zielonych liściach przypominających łuskę. Kora jest szara do czerwonawo-brązowej i często pęka w pionowych paskach; tułów jest czasem rowkowany na dole. Jest stosowany jako okaz lub w nasadzeniach na dużym ekranie. Nie sadzić tego drzewa w pobliżu jabłoni, ponieważ jest to gospodarz dla rdzy cedrowo-jabłkowej. W przeciwieństwie do wielu jałowców, to drzewo ma dość dobrą tolerancję na wilgoć, chociaż nie lubi namaczać się w podmokłej glebie.

  • Obszar rodzimy: Wschodnia Ameryka Północna
  • Strefy wzrostu USDA: od 2 do 9
  • Wysokość: od 30 do 40 stóp wysokości; czasami do 65 stóp
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Jałowiec grecki (Juniperus exelsa)

  

  Jałowiec grecki jest dużym krzewem lub drzewem, które często rośnie obok śmierdzącego jałowca ( Juniperus foetidissima) - gatunku o podobnym wyglądzie, ale o jaśniejszym zielonym kolorze. Te wytrzymałe drzewa mogą nawet rosnąć po bokach skalistych klifów. Podobnie jak wiele jałowców, liście młodych jałowców greckich są igłami, które stają się spłaszczone w miarę dojrzewania drzewa. Liście mają szaro-zielony kolor, a pnie mogą być dość masywne - do 6 stóp średnicy. Szyszki na żeńskich drzewach to fioletowo-niebieskie jagody.

  • Rodzimy obszar: wschodnia część Morza Śródziemnego
  • Strefy wzrostu USDA: od 5 do 9
  • Wysokość: od 20 do 65 stóp
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Jałowiec jednoziarnisty (Juniperus monosperma)

  

  Ten gatunek jałowca jest dużym krzewem lub drzewem, które zwykle ma wiele łodyg z gęsto zaokrągloną koroną. Liście na dojrzałych roślinach są spłaszczonymi łuskami, a szyszki są ciemnoniebieskimi jagodami z woskową białą powłoką. Kora jest szaro-brązowa, rzuca się w wąskie pionowe pasy, które odsłaniają czerwonawe drewno pod spodem. Roślina ma swoją nazwę, ponieważ stożek / jagoda zwykle zawiera tylko jedno ziarno. (Inne popularne nazwy to jałowiec jednoziarnisty i jałowiec cherrystone ) . To drzewo jest obecnie dość rzadkie na znacznej części jego rodzimego terytorium w Meksyku, ale jest bardzo powszechne w Nowym Meksyku i innych częściach południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Roślina ta rzadko jest sadzona jako okaz krajobrazowy, ale drewno jest często wykorzystywane do słupków ogrodzeniowych i innych celów.

  • Rodzimy obszar: południowo-zachodnie stany USA, Meksyk
  • Strefy wzrostu USDA: od 3 do 7
  • Wysokość: zwykle od 6 do 20 stóp, czasem wyższa
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Rocky Mountain Juniper (Juniperus scopulorum)

  

  Jest to bliskie w stosunku do wschodniego czerwonego cedru i jest czasami znane jako czerwony cedr górski, cedr skalisty górski lub czerwony cedr Colorada . Jałowiec z Gór Skalistych to małe i średnie drzewo, które zwykle rośnie w kształcie piramidy. Liście są podobne do łusek u dojrzałych drzew, a szyszki to znane niebiesko-zielone jagody z woskową białą powłoką występujące u wielu jałowców. „Skyrocket” jest szczególnie wąską odmianą o niebieskawo-zielonym kolorze. Jest to jeden z gatunków jałowca, który jest szczególnie podatny na rdzę cedrowo-jabłkową.

  • Rodzimy obszar: regiony skaliste gór w zachodniej Ameryce Północnej
  • Strefy wzrostu USDA: od 3 do 8
  • Wysokość: odmiany uprawne zwykle od 5 do 15 stóp; może dziko rosnąć do 60 stóp
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Jałowiec Utah (Juniperus osteosperma lub J. utahensis)

  

  Nazwę miasta Cedar City, Utah i Cedar Breaks National Monument zawdzięczają drzewom krzewiastym, które rosną obficie w Utah i dobrze sobie radzą na glebach alkalicznych. Możesz również znaleźć ten jałowiec rosnący w Arizonie i innych obszarach zachodnich Stanów Zjednoczonych, gdzie można go nazwać jałowcem bigberry lub jałowcem pustynnym. To drzewo ma liście, które są jaśniejsze żółto-zielone niż typowe dla jałowców. Dojrzałe liście są podobne do łuski, a stożek / owoc jest niebieskawo-brązowy. Pędy i gałęzie są dość grube, a szaro-brązowa kora może złuszczać się w cienkie paski.

  • Obszar macierzysty: zachodnie stany USA
  • Strefy wzrostu USDA: od 3 do 7
  • Wysokość: od 10 do 20 stóp wysokości; czasami 25 stóp
  • Ekspozycja na słońce : pełne słońce

• Jałowiec Zachodni (Juniperus occidentalis)

  

  Jałowiec zachodni (znany również jako jałowiec Sierra) zapewnia pokarm różnym gatunkom zwierząt przez cały rok, zwłaszcza ptakom, takim jak jemioły cedrowe, które ucztują jagody. Drewno było wykorzystywane do wielu różnych zadań w epoce pionierskiej. Roślina ta zwykle rośnie jako duży krzew lub małe drzewo, a jej nawyk wzrostu zależy w dużej mierze od warunków, w których rośnie. Jest szeroko rozpowszechniony na wolności, ale prawie nigdy nie jest sadzony jako okaz krajobrazowy.

  • Rodzimy obszar: góry Kalifornia, Idaho, Nevada, Oregon, Waszyngton
  • Strefy USDA: od 5 do 8
  • Wysokość: od 15 do 30 stóp
  • Ekspozycja na słońce: pełne słońce

Jałowce i jabłonie nie mieszają się

Nie sadzić jałowca na podwórku, jeśli w ogrodzie są jabłonie lub w promieniu mili lub dwóch. Istnieje grzyb zwany rdzą cedrowo -jabłkową ( Gymnosporangium juniperi-virginianae), który najpierw zamieszkuje drzewa jałowca, a następnie przenosi się na jabłka, kraby, głóg i pigwę, powodując uszkodzenia obu roślin. Wschodni czerwony cedr ( Juniperus virginiana) jest zwykłym żywicielem po stronie jałowca, chociaż wiele innych gatunków jest również podatnych w pewnym stopniu.