wschodni towhee

Duży, masywny wróbel, wschodni towhee został kiedyś zbity w bryłę wraz z jego zachodnim odpowiednikiem, zachodnim towhee, jako pojedynczy gatunek, rybołowatym towhee. Podczas gdy te dwa ptaki, oba będące członkami rodziny ptaków Passerellidae , mają wiele cech wspólnych, ich różne zasięgi i oznaczenia upierzenia podkreślają odrębność każdego ptaka. Poznanie większej liczby kluczowych faktów na temat wschodniego holownika może pomóc ptakom docenić wyjątkowość tego ptaka.

Szybkie fakty

Nazwa naukowa : Pipilo erythrophthalmus
Nazwa zwyczajowa : Eastern Towhee, Ground Robin, Rufous-Sided Towhee
Żywotność : 9-12 lat
Rozmiar : 7-8 cali
Waga : 1, 1-1, 9 uncji
Rozpiętość skrzydeł : 10-11 cali
Status ochrony : najmniejszy problem

Wschodnia identyfikacja Towhee

Ogólny kształt wróblowaty, czarny stożkowaty dziób, długi ogon, krępa budowa i głęboka klatka piersiowa pomagają rozpoznać wschodniego holownika jako rodzaj dużego wróbla, ale nadal może być mylącym ptakiem, jeśli go wcześniej nie widziałeś. Zrozumienie kluczowych znaków polowych tego gatunku jest niezbędne, więc nie należy mylić go z różnymi drozdami, thrasherami lub innymi podobnymi ptakami.

Męskie wschodnie holowniki mają solidny czarny kaptur, który zakrywa głowę, plecy i piersi, schodząc w dół w klatce piersiowej w kształcie litery U lub V. Biała plama u podstawy głównych piór na czarnych skrzydłach, a niektóre drobne wzmocnienia lub białawe brzegi mogą być również widoczne na podstawowych piórach. Czarny ogon ma białe rogi, które oczywiście migają podczas lotu. Boki są odważnie rdzawe, a brzuch biały. Okrycia podwodne są wzmocnione lub lekko rdzewieją.

Samice mają podobne oznaczenia, ale są ciepłe cynamonowo-brązowe, gdzie samce są czarne i wykazują mniej bieli na skrzydłach. W przypadku obu płci oczy są czerwone, chociaż południowo-wschodnie ptaki mają jaśniejsze oczy, a populacje Florydy mogą mieć białe oczy. Nogi i stopy są blade.
Nieletnie są mocno posmarowane brązem i wzmocnieniem, szczególnie na dole ciała i plecach, a ich rachunek jest jaśniejszy.

Ptaki te mają wyraźną gwizdającą piosenkę z dudniącym trylem na końcu. 1-2 sekundowa piosenka jest często opisywana mnemonikiem „drink-your-tea”. Częste jest również łagodniejsze, szybkie połączenie tu-heee, które ma nieznaczny wzrost wysokości na końcu połączenia.

Wschodnie Towhees vs. Spotted Towhees

Podczas gdy wschodni holownik i holender plamisty były kiedyś skupione jako ten sam gatunek, wyglądają wyraźnie inaczej. Holowniki wschodnie mają bardziej jednolity kolor, podczas gdy holenderskie plamki mają wiele białych plam na płaszczu i skrzydłach. Wschodnie holowniki są również bardzo nieznacznie mniejsze niż ich kuzyni cętkowani, chociaż ocena ich rozmiaru może być bardzo trudna. Największą różnicą między tymi dwoma ptakami jest jednak ich zasięg, a holowniki plamiste są gatunkiem zachodnim, podczas gdy holowniki wschodnie są szeroko rozpowszechnione we wschodnich Stanach Zjednoczonych, chociaż w zimowym paśmie dwóch ptaków w środkowym Teksasie występują pewne bardzo niewielkie nakładki. .

Wschodnie siedlisko i dystrybucja

Te masywne ptaki preferują chronione, odosobnione siedliska, takie jak zarośnięte zarośla, krawędzie lasu i krzewiaste strefy nadbrzeżne, i można je znaleźć w obszarach liściastych lub mieszanych obszarach liściastych i iglastych do wysokości 6500 stóp. Wschodnie holowniki mieszkają przez cały rok w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, od Florydy po północ i zachód, jak wschodnie Massachusetts, południowo-wschodnią Pensylwanię, południowe Ohio, południową Iowę i wschodnie Kansas.

Wzór migracji

Podczas letniego sezonu lęgowego wschodnie holowniki rozprzestrzeniają się dalej na północ do południowej Ottawy i przez Michigan, Wisconsin i Minnesotę do południowej Manitoby i wschodniej Nebraski. Zimą południowe pasmo wschodniego holonu rozprzestrzenia się nieco na zachód, do wschodnich części Teksasu i Oklahomy.

Błądzące obserwacje są czasami rejestrowane nieco dalej na zachód od oczekiwanego zasięgu tego ptaka, a także znacznie dalej na północ do Nowej Funlandii. Bardzo rzadkie obserwacje odnotowano w Wielkiej Brytanii.

Zachowanie

Są to względnie samotne, skryte ptaki, które wolą pozostać w ukryciu w zaroślach, chociaż samce mogą wybierać odsłonięte okonie do śpiewania, szczególnie wiosną, gdy zdobywają terytoria i przyciągają partnerów. Wiosną i latem wschodnie holowniki mogą pozostawać w parze podczas karmienia, ale samce mogą być agresywne w stosunku do innych samców i mogą wykorzystywać różnorodne pokazy zagrożeń, aby wykazać swoją siłę. Kiedy są aktywni, często podnoszą ogony.

Dieta i karmienie

Wschodnie holowniki są wszystkożernymi ptakami, które korzystają z szerokiej gamy źródeł pożywienia. Owady i gąsienice stanowią znaczną część ich diety, podobnie jak zboże, nasiona, pąki roślin, owoce i orzechy. Niektóre holowniki wschodnie zjadają nawet płazy, szczególnie w podmokłych siedliskach, gdzie zdobycz jest obfita i łatwa do złapania.

Podczas żerowania ptaki te używają chmielu o podwójnych łapach, aby usunąć liście lub inne zanieczyszczenia i odsłonić nasiona i owady.

Zagnieżdżanie

Są to ptaki monogamiczne, które krzyżują się po tym, jak samiec przyciąga samicę, pokazując kąciki ogona, choć na początku może ją przegonić, zanim stopniowo zaakceptuje jej obecność. Samica buduje gniazdo w kształcie miseczki, używając patyków, trawy, korzeni i kawałków kory, wyściełając miseczkę wewnętrzną drobniejszymi materiałami. Gniazdo może być budowane na ziemi lub w niskim krzewie, zwykle nie wyżej niż pięć stóp nad ziemią, chociaż zarejestrowano niektóre wyższe gniazda.

Jajka i młode

Jajka o owalnym kształcie są blade, kremowobiałe lub szarawe i są nakrapiane brązowymi, czerwono-brązowymi lub szarymi znaczeniami, które mogą być bardziej skoncentrowane na większym końcu skorupy. Na potomstwo przypada 2-6 jaj, a samica inkubuje jaja przez 12-13 dni. Po pozornie młodym wykluciu oboje rodzice karmią pisklęta przez 10-12 dni. Połączona para może hodować 1-3 lęgów rocznie, przy czym wiele lęgów jest bardziej powszechne w najbardziej wysuniętych na południe częściach wschodniego zasięgu holownika.

Ptaki te są częstymi żywicielami jaj brązowych głowiastych, a tam, gdzie ich zasięg pokrywa się z plamistym towhee na Wielkich Równinach, hybrydyzacja jest stosunkowo powszechna.

Wschodnia ochrona Towhee

Chociaż ptaki te nie są uważane za zagrożone lub zagrożone, ich populacje maleją, szczególnie w północno-wschodniej części ich zasięgu. Uważa się, że ciągły rozwój gruntów prowadzący do utraty siedlisk jest czynnikiem tego spadku, a problemem jest również nadużywanie pestycydów, które usuwają wschodnie źródła pożywienia. Odwrócenie tych trendów może pomóc w odbudowie populacji ptaków, a ich zasięg może ponownie się zwiększyć.

Wskazówki dla ptaków przydomowych

Chociaż ptaki te są skryte, trafią na przyjazne dla ptaków podwórka, które zapewniają odpowiednie schronienie z krzewami, trawami i stosami pędzli, szczególnie jeśli nasadzenia przypominające zarośla zawierają krzaki jagodowe, które będą służyć jednocześnie jako pokarm i schronienie. Wschodnie holowniki mogą odwiedzać tereny żerowania na ziemi lub duże, niskopodwoziowe podajniki, jeśli oferowane są krakingowe kukurydza, milo, proso, owies lub serca orzechowe. Gruntowe kąpiele ptaków mogą również pomóc przyciągnąć wschodnie holowniki, a ptaki te z łatwością żerują w ściółce.

Jak znaleźć tego ptaka

Wschodni hol jest powszechny w swoim zasięgu, ale ponieważ woli ukrywać się w gęstych zaroślach, jego zobaczenie może być trudne. Ptaki powinny odwiedzać zarośnięte siedliska wiosną, aby podczas śpiewu ujrzeć samce siedzące na bardziej otwartych obszarach, co zapewnia wspaniałe widoki. Ptaki te mogą również przybywać do ustalonych obszarów żerowania w centrach przyrodniczych lub rezerwatach dzikiej fauny i flory, gdzie kąpiele ptaków ptasich znajdują się w obszarach chronionych.

Poznaj więcej gatunków w tej rodzinie

Rodzina ptaków Passerellidae obejmuje ponad 140 gatunków wróbli z Nowego Świata, zięb, juncos i towhee. Niektóre z najbliższych krewnych holownika wschodniego, a także ptaki, które mogą być zdezorientowane dla tego nieśmiałego ptaka, to: