DDT jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych związków chemicznych w najnowszej historii. Okazał się skuteczny jako środek owadobójczy, ale jego silna toksyczność nie ogranicza się do owadów. Zbanowany przez wiele krajów, w tym Stany Zjednoczone, DDT jest jednak nadal używany - legalnie lub nielegalnie - w niektórych miejscach.
Co to jest DDT?
DDT, znany również jako dichloro-difenylo-trichloroetan, należy do klasy pestycydów znanych jako chlorowodorki. Syntetyczny związek chemiczny, który musi być wytwarzany w laboratorium (nie występuje w naturze), DDT jest bezbarwnym, krystalicznym ciałem stałym.
DDT nie można rozpuścić w wodzie; jest jednak łatwo rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych, tłuszczach lub olejach. W wyniku tendencji do rozpuszczania się w tłuszczach DDT może gromadzić się w tkankach tłuszczowych zwierząt, które są na nie narażone. Ten nagromadzony nagromadzenie jest znany jako bioakumulacja, a DDT jest opisany przez EPA jako trwała toksyna bioakumulacyjna.
Z powodu tej bioakumulacji DDT pozostaje w łańcuchu pokarmowym, przenosząc się z raków, żab i ryb do ciał zwierząt, które je jedzą. Dlatego poziomy DDT są często najwyższe w ciałach zwierząt w górnej części łańcucha pokarmowego, szczególnie u ptaków drapieżnych, takich jak orły, jastrzębie, pelikany, kondory i inne ptaki jedzące mięso.
Ostrzeżenie
DDT ma również poważne skutki zdrowotne dla ludzi. Według EPA DDT może powodować uszkodzenie wątroby, w tym raka wątroby, uszkodzenie układu nerwowego, wrodzone niepełnosprawności i inne uszkodzenia reprodukcyjne.
Krótka historia DDT
DDT po raz pierwszy zsyntetyzowano w 1874 r., Ale dopiero w 1939 r. Szwajcarski biochemik Paul Hermann Müller odkrył swoją siłę działania jako uniwersalny środek owadobójczy. Za to odkrycie Müller otrzymał Nagrodę Nobla w 1948 roku.
Przed wprowadzeniem DDT choroby przenoszone przez owady, takie jak malaria, tyfus, żółta febra, dżuma dymienicza i inne, zabiły niezliczone miliony ludzi na całym świecie. Podczas II wojny światowej stosowanie DDT stało się powszechne wśród żołnierzy amerykańskich, którzy potrzebowali go do kontrolowania tych chorób, zwłaszcza we Włoszech i w regionach tropikalnych, takich jak Południowy Pacyfik.
Po II wojnie światowej stosowanie DDT rozszerzyło się, gdy rolnicy odkryli jego skuteczność w zwalczaniu szkodników rolnych, a DDT stało się bronią z wyboru w działaniach przeciwko malarii. Jednak niektóre populacje owadów ewoluowały z odpornością na insektycyd.
Rachel Carson i „Cicha wiosna”
W miarę rozprzestrzeniania się stosowania DDT garstka naukowców zauważyła, że jego lekkomyślne stosowanie spowodowało znaczne szkody dla populacji dzikiej przyrody. Te rozproszone raporty zakończyły się słynną książką Silent Spring autorstwa naukowca i autora Rachel Carson, która opisuje niebezpieczeństwa związane z powszechnym stosowaniem pestycydów. Tytuł książki pochodzi od wpływu DDT i innych substancji chemicznych na ptaki śpiewające, które znikały w niektórych regionach.
Książka Silent Spring stała się najlepiej sprzedającą się książką, a jej publikację często przypisuje się rozwojowi nowoczesnego ruchu ekologicznego. W następnych latach naukowcy z całego świata donosili, że ptaki z wysokim poziomem DDT w swoich ciałach składały jaja o skorupach tak cienkich, że pękały przed wykluciem, powodując spadanie populacji ptaków. A im więcej DDT ptaki miały w swoich ciałach, tym cieńsze były skorupki jaj.
DDT zakazane na całym świecie
Gdy dowody na szkodę powodowaną przez DDT zaczęły rosnąć, kraje na całym świecie zaczęły wprowadzać zakaz stosowania tej substancji chemicznej lub ograniczać jej stosowanie. Do 1970 r. Węgry, Norwegia i Szwecja wprowadziły zakaz DDT i pomimo ogromnej presji ze strony przemysłu chemicznego w USA produkcja i stosowanie DDT zostały zakazane w Stanach Zjednoczonych w 1972 r.
W 2004 r. Traktat znany jako Konwencja Sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (POP), podpisany przez 170 krajów, w tym Stany Zjednoczone, ograniczył stosowanie DDT do pilnej kontroli owadów, np. W przypadku wybuchu malarii. Jednak w niektórych krajach DDT jest nadal regularnie stosowany do zwalczania komarów i innych owadów, a także w rolnictwie w kilku miejscach, takich jak Indie i Afryka Subsaharyjska.