dzięcioł - informacje o gatunkach dzikiego ptactwa

Dzięcioł wielkogłowy jest największym dzięciołem w Ameryce Północnej i jednym z największych gatunków dzięcioła na świecie. Tego członka rodziny Picidae łatwo rozpoznać ze względu na jego wielkość i odważne oznaczenia, ale wielu ptaszników jest zaskoczonych innymi faktami, które odkryli, kiedy dowiedzieli się więcej o tych niesamowitych ptakach.

Szybkie fakty

Nazwa naukowa : Dryocopus pileatus
Nazwa zwyczajowa : dzięcioł pręgowany
Żywotność : 12-13 lat
Rozmiar : 16-19 cali
Waga : 9-12 uncji
Rozpiętość skrzydeł : 26-30 cali
Status ochrony : najmniejszy problem

Pileated Woodpecker Identification

Dzięcioły te można łatwo rozpoznać po rozmiarze, ale obserwatorzy powinni zwrócić uwagę na inne znaki polowe i cechy, aby uniknąć pomylenia ich z wronami lub krukami. Prosty, gruby, szarawo-czarny rachunek jest dobrą wskazówką i natychmiast pomaga zidentyfikować tego ptaka jako dzięcioła. Samce są jednolicie czarne, choć dolne części mogą wydawać się ciemnoszare. Policzki i gardło są oznaczone grubymi czarno-białymi paskami, a biała linia biegnie wzdłuż strony ptaka. Żywy czerwony, trójkątny grzebień rozciąga się od czoła do karku, a wąsy są ciemnoczerwone, ale przy słabym świetle mogą wydawać się czarne.

Samice mają te same oznaczenia, ale czarne wąsy i czoło, a ich czerwone grzebienie są nieco krótsze i mniej błyszczące. Oba rodzaje wykazują duże białe łaty w locie i mają czarne nogi i stopy. Młode ptaki wyglądają podobnie jak dorosłe samice.

Podczas gdy ptaki te nie śpiewają, ich głośne, szybkie wezwania „kuk-kuk-kuk-kuk-kuk” są równie charakterystyczne i nieznacznie przyspieszają pod koniec wezwania. Bębnienie ułożonych dzięciołów jest stosunkowo wolne i równomierne, ale także przyspiesza pod koniec każdej sekwencji. Pomiędzy seriami bębnów występują długie przerwy.

Pileated Woodpecker vs. Ivory-Billed Woodpecker

Dzięcioł jest bardzo podobny do domniemanego, wymarłego dzięcioła z kości słoniowej. W rzeczywistości ptaki wyglądają tak podobnie, uważa się, że krótka obserwacja dzięcioła ułożonego w stos może być odpowiedzialna za „ponowne odkrycie” dzięcioła wystawionego na kość słoniową w Arkansas w latach 2004-05, ponowne odkrycie, które było mocno dyskutowane i kwestionowane, jako silne, nie można było uzyskać dowodów potwierdzających. Do chwili obecnej dzięcioł z kości słoniowej uważany jest za wymarły, ale optymistyczni obserwatorzy ptaków nadal wierzą, że izolowana populacja może istnieć gdzieś w jej szerokim zasięgu historycznym.

Oto, co możesz zrobić, aby zapobiec wyginięciu ptaków

Dzięcioł ułożony w stos jest nieco mniejszy niż dzięcioł z kości słoniowej, a skrzydełka rachunku z kości słoniowej mają znacznie więcej bieli, szczególnie na górnej stronie. Ta biel pokazuje, kiedy skrzydła są złożone, podczas gdy ułożone w stosy dzięcioła są całkowicie ciemne po złożeniu. Jak wskazuje nazwa, dzięcioł z kości słoniowej ma blady dziób, a dziobak ułożony w stos jest ciemny. Dzięcioły z kości słoniowej są białe z tyłu, podczas gdy dzięcioły ułożone w stos są czarne, a podbródek i gardło dzięciołów z kości słoniowej są czarne, podczas gdy dzięcioł ma białe podbródek i gardło.

Siedlisko i dystrybucja dzięcioła

Dzięcioły leśne zamieszkują stare lasy z dużymi drzewami w całym regionie borealnym w środkowej Kanadzie i na północno-zachodnim Pacyfiku aż do południowej części północnej Kalifornii. Preferowane są lasy liściaste lub mieszane lasy liściaste i iglaste. Ich zasięg rozciąga się na wschodnie stany USA od Minnesoty, Iowa i wschodnich części Kansas, Oklahomy i Teksasu, aż do wybrzeża Atlantyku na Florydę i wzdłuż wybrzeża Zatoki Perskiej do południowo-wschodniego Teksasu. Ponieważ te duże dzięcioły polegają na dużych, dojrzałych drzewach dla odpowiedniego siedliska, są one nieobecne na obszarach równin i łąk. Można je znaleźć na przedmieściach i w parkach, w których znajdują się odpowiednie drzewa.

Wzór migracji

Dzięcioły ułożone w stosy nie migrują. Jednak po usunięciu odpowiednich drzew z miejscowych dzięciołów ptaki mogą przenieść się na sąsiednie obszary, na których siedlisko jest bardziej sprzyjające. Ta relokacja jest trwała i nie jest uważana za rodzaj migracji.

Zachowanie

Dzięcioł jest samotnym ptakiem, ale można go spotkać parami, szczególnie w okresie lęgowym. Ptaki te będą bronić tego samego terytorium przez cały rok, ale zimą będą bardziej tolerancyjne dla innych dzięciołów. Ich wzór lotu jest pofalowaną linią z krótkimi ślizgami, gdy skrzydła są przyciągane do ciała, a uderzenia skrzydeł są stosunkowo wolne. Ich jaskrawoczerwony herb jest ruchomy i może być podnoszony lub opuszczany, aby pokazać różne emocje lub nastroje.

Dieta i karmienie

Dzięcioły są wszystkożerne i sezonowo zmieniają dietę na pokarmy, które są najbardziej obfite. Wiosną i latem zjadają różne owady i larwy, a jesienią i zimą będą zawierać więcej orzechów, owoców i jagód w swojej diecie. Podczas żerowania wykorzystają swoje potężne rachunki do wywiercenia głębokich, prostokątnych otworów lub zerwania pasków kory w poszukiwaniu owadów i będą żywić się zarówno dużymi drzewami, jak i powalonymi kłodami. Dzięcioły ułożone w stosy mogą od czasu do czasu żerować na ziemi.

Zagnieżdżanie

To są ptaki monogamiczne. Jako gniazdujący wnęki wykopują odpowiednią jamę głęboką na 10–24 cali na martwym drzewie. Jama lęgowa ma wydłużony otwór 15-85 stóp nad ziemią, a ptaki mogą zostawić w środku kilka kawałków drewna na podszewkę.

Jajka i młode

Jajka o owalnym lub eliptycznym kształcie są gładkie, białe z subtelnym połyskiem. Męski rodzic wykona większość 16–18 dni niezbędnej inkubacji. Oboje rodzice opiekują się szczeniętymi młodymi przez 26-28 dni po wykluciu, a skojarzona para będzie wychowywać jedno potomstwo 2-8 jaj rocznie. Młode dzięcioły ułożone w stosach pozostają blisko rodziców w luźnej grupie rodzinnej przez kilka miesięcy, ale na początku następnego sezonu lęgowego będą poszukiwać swoich partnerów i terytoriów.

Pileated Woodpecker Conservation

Podczas gdy dzięcioły te nie są uważane za zagrożone lub zagrożone, ich samotny charakter sprawia, że są bardziej podatne na utratę siedlisk, zwłaszcza gdy dojrzałe lasy są usuwane lub martwe drzewa są usuwane z krajobrazów. Ochrona odpowiedniego siedliska jest niezbędna do ochrony dzięciołów ułożonych w stosy. Ponadto, ponieważ wiele innych ptaków, takich jak kaczki gniazdujące w jamie ustnej, jerzyki i sowy, ponownie wykorzystają gniazda ułożonych dzięciołów, ochrona tych ptaków może pomóc wielu innym gatunkom jednocześnie. Podobnie niektóre strzyżyki i mniejsze dzięcioły mogą również odwiedzać miejsca żerowania dzięcioła ułożonego w stos podczas karmienia. Z powodu tych skojarzeń gniazdowania i żerowania dzięcioły są często dokładnie monitorowane, aby ocenić ogólny stan zdrowia ekosystemu ptasiego.

Wskazówki dla ptaków przydomowych

Dzięcioły te są zwykle nieśmiałe, ale trafiają na podwórza z wystarczającą ilością dużych drzew i tam, gdzie łodygi lub orzechy są oferowane w szerokich, dużych karmnikach, do których te wielkie dzięcioły mają łatwy dostęp. Ptaki przydomowe powinny zostawić na miejscu stare drzewa lub powalone kłody, aby przyciągnąć żerujących dzięciołów. Minimalizacja stosowania pestycydów pomoże również zapewnić dobrą podaż owadów dla znalezionych dzięciołów.

Jak znaleźć tego ptaka

Dzięcioły palowane są samotne i ich odnalezienie może być trudne. Najlepiej jest odwiedzić dojrzałe, względnie niezakłócone lasy w ich zasięgu, a ptaszniki powinny szukać uszkodzeń dzięcioła na drzewach, aby ustalić, czy dzięcioły ulewały w okolicy żerowania czy gniazdowania. W znanych obszarach gniazdowania dzięcioły te mogą być łatwiej zlokalizowane, ale należy zachować szczególną ostrożność, aby nie przeszkadzać aktywnym gniazdom ani stresującym ptakom lęgowym.

Poznaj więcej gatunków w tej rodzinie

Rodzina ptaków Picidae jest różnorodna i obejmuje nie tylko dzięcioły, ale także pikulety i worykty. W sumie ponad 250 ptaków należy do tej rodziny, a miłośnicy dzięciołów powinni również sprawdzić te piękne ptaki: