Wybieranie i uprawa krzewów kaliny

Kalina od dawna jest jednym z naszych najpopularniejszych kwitnących krzewów krajobrazowych, z dostępnymi ponad 150 gatunkami. Dzięki odmianom odpowiednim dla stref odporności od 2 do 9 USDA, możesz znaleźć odmianę, która zaspokoi każdą potrzebę w ogrodzie: mokro lub sucho, słońce lub cień, naturalny lub formalny, krzew lub drzewo, rodzimy lub egzotyczny. Czasy kwitnienia obejmują wczesną wiosnę do czerwca, po których następują atrakcyjne owoce i wyjątkowe jesienne liście.

Opis

Kaliny są dobrze wychowanymi członkami rodziny wiciokrzewu. Mogą być uprawiane jako krzewy lub drzewa, chociaż formy drzew mogą wymagać przycinania w celu uzyskania pożądanego kształtu. US National Arboretum prowadzi rozległą hodowlę, aby stworzyć wiele odpornych i odpornych na szkodniki odmian.

Nie ma jednego rodzaju liści kaliny. Może być zaokrąglony, w kształcie lancy lub zębaty, gładki, aksamitny lub szorstki. Istnieje kilka odmian zimozielonych i półzimozielonych oraz wiele odmian liściastych o wyjątkowym kolorze jesiennym.

Większość kalin ma białe lub różowawe kwiaty, które czasem są pachnące. Pachnące odmiany, które są najbardziej znane w krajobrazie, pochodzą z Azji. Same kwiaty występują w trzech głównych rodzajach:

• Płaskie skupiska różyczek
• Płaskie baldachy obszyte większymi kwiatami, przypominającymi hortensje z koronkową czapką
• Klastry w kształcie kopuły przypominające śnieżki

Prawie wszystkie kaliny wytwarzają atrakcyjne skupiska owoców, które są popularne wśród ptaków, dzikiej przyrody i ludzi. Jednak większość kalin nie zapyla się samoczynnie i będzie wymagała innej odmiany, aby zapylić krzyżowo w celu uzyskania owoców.

Wykorzystanie krajobrazu

Kaliny świetnie sprawdzają się jako żywopłoty lub w grupach masowych, a także tworzą ciekawe okazy roślin lub kotwice na granicach.

Uprawa Vibernums

Większość kalin preferuje pełne słońce, ale dostosowuje się do półcieniu. Lubią umiarkowanie żyzną glebę o pH między 5, 6 a 6, 6., Choć wielu dobrze sobie radzi w glebach alkalicznych. Ogólnie rzecz biorąc, kaliny nie są szczególnie szczególne w kwestii tego, gdzie rosną.

Wybierając rośliny kaliny, wybierz młody okaz, ponieważ kalina może być trudna do przesadzenia, gdy się starzeją. Wczesna wiosna to najlepszy czas na przesadzanie, dając im pełny sezon na dostosowanie się.

Większość sprzedawanych obecnie kalin to krzyże i nie można ich rozpocząć od nasion. Możesz rozmnażać z sadzonek iglastych latem lub po prostu układać gałęzie jesienią. Do wiosny powinna pojawić się nowa roślina, którą można odciąć i przenieść.

Problemy

To, że niewiele szkodników przeszkadza kalinie, jest jednym z powodów, dla których stały się tak popularne w krajobrazie. Niedawno chrząszcz liści kaliny (VLB) został wprowadzony do Ameryki Północnej przez Kanadę i zaczął wędrować na południe. VLB, Pyrrhalta viburni (Paykull), może zadawać duże obrażenia i jest ściśle obserwowany.

Rodzaje Vibernums

Znajdziesz coraz większą liczbę odmian kaliny do wyboru. Oto kilka sprawdzonych opcji do rozważenia:

Odmiany Azjatyckie

Kalina burkwood ( Viburnum x burkwoodii ): Nadaje się do stref odporności od 5 do 8 USDA, odmiana rośnie do około 8 stóp wysokości i rozprzestrzenia się i jest wyjątkowo aromatyczna. Do wybitnych odmian należą:

• „Anne Russell”, różowe kwiaty i czerwone liście jesienią, zwarta
• „Mohawk” ma pikantny zapach z białymi kwiatami śnieżki, które otwierają się z czerwonych pąków. Wprowadzony przez US National Arboretum, rośnie do 8 do 10 stóp wysokości i rozprzestrzenia się, i jest odpowiedni dla stref twardości USDA od 4 do 8.

Koreańska przyprawa lub kalina majowa ( V. carlesii ): Nadaje się do stref odporności USDA od 5 do 7, roślina ta utrzymuje się poniżej 6 stóp wysokości i rozprzestrzenia. Ma różowe pąki, które są bardzo pachnące i otwarte na białe kwiaty śnieżki. Liście mogą być aksamitne lub szorstkie, jak papier ścierny.

• „Compactum” to powolny hodowca, który rozprzestrzenia się na wysokość zaledwie 3 stóp i szerokość w ciągu 10 lat.
• V. carlesii x carlcephalum „Cayuga” to niski hodowca z lekko pachnącymi różowymi pąkami. Ma jaskrawoczerwone liście z czarnymi owocami. Ta roślina jest odpowiednia dla stref odporności USDA od 5 do 8.
• C. x juddii rośnie do 8 stóp i jest bardziej otwarty niż jego rodzic, V. carlesii

Inni znaczący nie-tubylcy

Kalina podwójna ( V. plicatum f. Tomentosum ): Nadaje się do uprawy w strefach odporności 4–8 USDA, roślina rośnie do dojrzałej wysokości 10 stóp, z rozpiętością 12 stóp. Ma kwiaty w płaskich, podwójnych rzędach, wielkie pomarańczowo-czerwone jesienne liście i kępy czerwono-czarnych owoców. Kilka odmian jest pachnących.

• V. p. „Mariesii” i „Shasta” mają tradycyjne białe kwiaty w koronkowe czapki.
• V. p. „Kern's Pink” ma miękko-różowe kwiaty w stylu śnieżki i fioletowe brzegi na liściach.
• V. p. „Shasta” rośnie do 6 stóp. Kwitnie w maju skupiskami czysto białych kwiatów, a następnie czerwonych owoców. Nadaje się do stref odporności USDA od 5 do 8.

Kalina lipowa ( V. dilatatum ): Nadaje się do stref twardości USDA od 5 do 8, kalina ta osiąga dojrzałą wysokość 5 stóp z rozpiętością 8 stóp. Jest to jedna z najbardziej odważnych odmian, zarówno ze względu na kwiaty, jak i kępy czerwonych owoców.

• V. d. „Catskill” osiąga wysokość około 5 stóp i rozprzestrzenia się.

Europejski krzak żurawiny ( V. opulus ): Nadaje się do stosowania w strefach od 4 do 8, roślina rośnie do dojrzałej wysokości 15 stóp z rozprzestrzenianiem 12 stóp. Chociaż nie jest to zwykle najbardziej widna kalina, istnieją pewne wartościowe odmiany:

• V. o. „Xanthocarpum” to wyjątkowa biała koronkowa czapka z trwałymi żółtymi owocami.
• V. o. „Nanum” to krasnolud, który osiąga wysokość zaledwie 2 stóp z rozpiętością 3 stóp i rozpiętością 10 lat.
• V. o. „Roseum” ma śnieżnobiałe kwiaty, które przypominają hortensje, zaczynając od jasnozielonego i zmieniając kolor na biały. „Roseum to jałowa kalina.

Odmiany Zimozielone

David viburnum ( V. davidii ): Odpowiedni dla stref twardości USDA od 7 do 9, kalina ta osiąga wysokość od 3 do 5 stóp i rozprzestrzenia się. Pochodzi z Chin, jest to jedna z najbardziej atrakcyjnych odmian zimozielonych.
Ma ciemnozielone liście z ciemnoniebieskimi owocami i małe, rurkowate białe kwiaty na końcach łodygi. Ta roślina wymaga zarówno mężczyzny, jak i kobiety, aby móc wydawać owoce.

Kalina praska ( V. „Pragense” ): Kalina ta nadaje się do stref odporności 6–8 USDA i rośnie do wysokości i rozpiętości około 10 stóp. Zaokrąglone, krzaczaste, wiecznie zielone krzewy błyszczące, ciemnozielone liście, które są głęboko żyłkowane i kontrastują z cylindrycznymi białymi kwiatami, które tworzą kopulaste baldachim.

Kalina skórzasta ( V. rhytidophyllum ): Roślina ta nadaje się do stref odporności od 5 do 8 USDA i rośnie do wysokości 15 stóp z rozprzestrzenianiem się na 12 stóp. Pochodząca z Chin roślina ta jest półzimozielona w chłodniejszych klimatach, tracąc liście, gdy temperatura spada poniżej 10 stopni F. Zimą nie jest szczególnie atrakcyjna. Jego liście są niszczone przez zimowe zimno i mają tendencję do opadania na wiosnę, gdy pojawiają się nowe liście.

• V. X rhytidophylloides 'Willowwood' ma głęboko żyłkowane zielone liście i kwiaty jesienią.
• V. X rhytidophylloides 'Allegheny' ma ciemnozielone liście, które tworzą czerwono-czarne owoce. Kwitnie wiosną.

Dobry wybór standardów

Kaliny te można wyhodować, aby uzyskać przyjemny, przypominający drzewo kształt:

• Viburnum plicatum var. tomentosum 'Newport': Ta odmiana rośnie w strefach odporności 4–8 USDA, z dojrzałą wysokością 10 stóp z rozpiętością 12 stóp.
• Viburnum carlesii „Compactum”: Roślina rośnie w strefach odporności USDA od 5 do 8. Ma dojrzałą wysokość od 3 do 4 stóp o podobnym rozprzestrzenianiu.
• Kalina. X bodnantense „Dawn”: Kalina ta rośnie w strefach odporności 7–8 USDA. Ma dojrzałą wysokość około 10 stóp z rozpiętością 6 stóp.

Mieszkańcy Ameryki Północnej

Wiburnum pochodzące z Ameryki Północnej nie posiadają intensywnego, pikantnego zapachu swoich azjatyckich kuzynów. Oferują jednak fantastyczny pokaz jesieni i obfite skupiska owoców, popularne wśród ptaków i dzikiej przyrody. Większość z nich jest wystarczająco wytrzymała na wrogie warunki miejskie, a wiele z nich jest odpornych na kserię lub suszę. Podobnie jak w przypadku wszystkich kalin, przeszkadza im kilka problemów ze szkodnikami i mają dobrą odporność na choroby. Jedynym wymaganym przycinaniem jest usuwanie martwego drewna i kształtowanie lub utrzymywanie wielkości.

Arrowwood viburnum ( Viburnum dentatum ): gatunek ten rośnie w strefach odporności 3–8 USDA, osiągając dojrzałą wielkość około 10 stóp o podobnym rozprzestrzenianiu. Pochodzi ze wschodniej Ameryki Północnej, roślina ta jest bardzo elastyczna, rośnie dziko w lasach, torfowiskach i wzdłuż brzegów potoku. Lubi pełne słońce w półcieniu i nie jest szczególnie związany z glebą. Można go naturalizować i dobrze nadaje się do wilgotnych obszarów, ale szybko rośnie i będzie ssać. Wiosną produkuje białe kwiaty. Grubozębne, jasnozielone liście zmieniają się jesienią na żółte, czerwone lub czerwonawo-fioletowe. Liście są pokarmem dla larw dla kilku ćm i pięknego wiosennego lazurowego motyla, a owocem cieszy się kilka gatunków ptaków, w tym bluebirds, kardynały, szydercze i rudziki. Wiele ptaków używa krzewów do gniazdowania i ochrony,

• V. dentatum 'Morton' ma zaokrąglony, pionowy pokrój i opadające jesienią głębokie bordowe liście.
• V. dentatum „Blue Muffin” nazwany ze względu na intensywne niebieskie owoce. Jest bardziej zwarty (3 do 5 stóp wysokości) i stanowi świetny żywopłot. Jest to również dobry wybór do pojemników lub nasadzeń fundamentowych.
• V. dentatum „Synnestvedt” Emerald Luster ma błyszczące ciemne, zielone liście.

Nannyberry ( Viburnum lentago ): gatunek ten rośnie w strefach odporności od 2 do 8 USDA, do dojrzałej wysokości około 12 stóp z rozpiętością 10 stóp. Preferuje wilgotny cień, ale przetrwa słońce i suchą glebę. Kwiaty typu koronkowo-czapkowego w kremowo-białym kolorze pojawiają się od połowy do końca maja. Owoce zmieniają kolor z zielonego na żółty na różowy i na koniec ciemnoniebieski.

Swamp-haw Viburnum ( Viburnum nudum ): Roślina rośnie w strefach od 5 do 9, gdzie osiąga dojrzałą wysokość około 12 stóp z rozprzestrzenianiem się na 6 stóp. Rośnie dziko z Long Island na Florydę, ale równie dobrze radzi sobie z uprawą. Preferuje miejsce z pełnym słońcem do częściowego cienia. Ta odmiana produkuje białe kwiaty pod koniec czerwca, a następnie skupiska okrągłych pestkowców, które zaczynają się na zielono i przechodzą przez odcienie bieli i różu, aby zakończyć północ niebieski. Krzew jest szczególnie atrakcyjny, gdy ma owoce w różnych przejściowych kolorach. Jesienią liście stają się czerwonawo-fioletowe.

• V. nudum „Winterthur” ma jeszcze jaśniejsze czerwone zabarwienie i bardziej obfite klastry owocowe.
• V. nudum „Wintertur” jest samosterylny i należy go sadzić inną odmianą, taką jak prosty gatunek V. nudum , aby zapylić krzyżowo i wyprodukować owoce.

Hobblebush ( Viburnum lantanoides ), wcześniej znany jako Viburnum alnifolium: Ta odmiana rośnie w strefie odporności 4–7 USDA, osiągając maksymalną wysokość około 8 stóp z rozpiętością 12 stóp. Pochodzi z północno-wschodniej i środkowoatlantyckiej Ameryki Północnej, rośnie nieco nieuporządkowany i prawdopodobnie najlepiej nadaje się do naturalizacji. Gałęzie tej rośliny zapuszczą korzenie, gdziekolwiek dotkną gleby. Hobblebush jest rośliną podrzędną, która lubi wilgotne, zacienione lasy. Płaskie baldachy białych kwiatów pojawiają się w maju, a następnie skupiska czerwonych owoców, które starzeją się do typowo niebiesko-czarnej. Liście są duże i rozmyte, i jest to jedno z najwcześniejszych kalin, które rozwijają jesienne kolory czerwonawego złota.

Mieszkańcy Ameryki Północnej

Kalina liściasta ( Viburnum acerifolium ): Roślina rośnie w strefach odporności 4–8 USDA i osiąga wysokość od 3 do 6 stóp przy rozłożeniu 4 stóp. Kalina o liściach klonu zasiedla lasy od Nowego Brunszwiku po Karolinę Północną, ale nie jest agresywnym hodowcą i jest dobra w sadzeniu na granicy. Jego baldachim jest otwarty i rzuca tylko cętkowany cień. Jest to dobry wybór do suchego cienia. Płaskie baldachi kremowego białego kwiatu pojawiają się pod koniec maja, a następnie prawie czarne owoce. Ta odmiana zmienia kolor na wyjątkowy jesienią. Kalina z liści klonu jest źródłem pokarmu dla larw wiosennego lazurowego motyla, a także źródłem nektaru dla szypra ze złotymi paskami. Ptaki śpiewające i ptaki łowne zmagają się z owocami.

Krzew żurawiny amerykańskiej ( Viburnum trilobum lub Viburnum opulus var. Americanum ): Roślina rośnie w strefach mrozoodporności 3–9 USDA, gdzie osiąga dojrzałą wysokość około 15 stóp przy rozpiętości 12 stóp. Ma jaskrawoczerwone owoce, które przypominają żurawinę i dobrze utrzymują się do zimy, co czyni ją ulubioną wśród wielu ptaków śpiewających i ptaków łownych. Chociaż owoce nie są żurawiną, są jadalne i bezpieczne dla ludzi i czasami są wykorzystywane do wyrobu galaretki. Amerykański krzak żurawiny stanowi dobry ekran lub żywopłot. Jego jesień jest bogatym burgundem. Roślina rośnie dziko od Nowego Brunszwiku przez Kolumbię Brytyjską i na południe do Nowego Jorku przez Oregon, ale nie jest dobrze przystosowana do cieplejszych stref poniżej strefy 7.

• V. trilobum „Phillips” to wybór krasnoludków o aromatycznych owocach.
• V. trilobum „Redwing” ma szczególnie ładne jesienne liście w kolorze wina i dodatkową zaletę czerwonawych wiosennych liści.
• V. trilobum „Compactum Alfredo” stanowi ładny niski żywopłot.

Kalina czarnej haw ( Viburnum prunifolium ): gatunek ten rośnie w strefach odpornościowych USDA od 3 do 9. Po osiągnięciu dojrzałości ma około 12 stóp wysokości i 8 stóp szerokości. Kalina czarna haw dobrze sobie radzi w cieniu lub słońcu i toleruje suche warunki. Nie lubi soli. Znany jest ze swojej żwirowej kory, czerwonych łodyg liści i żółtych pręcików w białych kwiatach. Jego owoce są dobrym zamiennikiem crabapples. Ciemnoniebieskie owoce tworzą przyjemną galaretkę, ale zwykle są pożerane przez ptaki lub dziką przyrodę. Jesienne liście są czerwone do fioletowych.