Definicja kolonialna - gniazdowanie ptaków

Definicja gniazdowania kolonialnego

(przymiotnik) Termin kolonialny opisuje gatunki ptaków, które gniazdują i rozmnażają się w bliskim sąsiedztwie jako grupa, często dzieląc wspólne zachowania z korzyścią dla całej grupy, w tym zarówno dorosłych, jak i piskląt. Wielkość kolonii może wynosić od kilku par lęgowych do setek lub tysięcy ptaków, w zależności od gatunku i dostępności zasobów. Jednak bez względu na wielkość kolonia lęgowa ptaków zawsze w jakiś sposób współpracuje i jest czymś więcej niż tylko gniazdami, które są blisko siebie.

Wymowa

coh-LOHN-eee-all
(rymuje się z ceremonialnymi, małżeńskimi i zeznaniami)

Informacje o witrynach Colonial Nest

Podczas gdy wiele ptaków jest bardzo odizolowanych i tajnych podczas gniazdowania, aby chronić swoje potomstwo, ptaki kolonialne są wręcz przeciwnie. Na kolonialnym terenie gniazdowania mogą znajdować się setki lub tysiące gniazd na niewielkim obszarze, a różne pary ptaków mogą gniazdować w odległości kilku stóp, a nawet kilku centymetrów od siebie. Im lepsze miejsce lęgowe, z odpowiednimi miejscami gniazdowymi i licznymi źródłami pożywienia, tym więcej ptaków z niego skorzysta. W większości przypadków kolonie gniazdujące są tylko jednym gatunkiem, chociaż niektóre inne gatunki ptaków mogą swobodnie gniazdować w pobliżu lub wzdłuż obrzeży kolonii, aby skorzystać z wzajemnych korzyści.

Najpopularniejszymi miejscami gniazdowania kolonii są często te, które są stosunkowo niedostępne dla drapieżników i innych intruzów. Skaliste przybrzeżne wyspy, strome klify i duże drzewa na otwartych obszarach są często popularnymi miejscami gniazdowania ptaków kolonialnych. Te same ptaki mogą wracać do tych miejsc gniazdowania przez wiele lat, nawet ponownie wykorzystując gniazda lub materiały do ​​gniazdowania każdego roku.

Gniazdujące kolonie mogą być bardzo głośne i pełne energicznej działalności zalotnych dorosłych, żebrzących piskląt, naprawy gniazd oraz normalnych przylotów i odchodów ptaków. Kał, pióra i szczątki gniazda mogą się szybko gromadzić, a niektóre gatunki ptaków, takie jak kilka rodzajów pingwinów, wykorzystają ten materiał do przyszłego gniazdowania.

Przy tak dużej liczbie ptaków w jednym miejscu ptaki mogą wydawać się niemożliwe do rozpoznania swoich partnerów lub piskląt. Dorośli w kolonii często rozróżniają własne gniazda i młode poprzez subtelne wskazówki wizualne oraz wyraźne dźwięki.

Korzyści z zagnieżdżania kolonialnego

Bycie kolonistą ma wiele zalet dla gniazdowania ptaków i ich piskląt, w tym:

• Liczebnie większe bezpieczeństwo, ponieważ większa kolonia ma więcej dojrzałych ptaków, które chronią przed drapieżnikami lub pilnują potencjalnych zagrożeń i natychmiast podnoszą alarm
• Podział obowiązków rodzicielskich na hodowlę piskląt, w tym zbieranie jedzenia, monitorowanie piskląt, a nawet dzielenie obowiązków związanych z inkubacją lub rozmyślaniem w razie potrzeby
• Łatwe możliwości znalezienia zastępczych partnerów w przypadku rozwodu ptaka lub śmierci partnera, aby sezon lęgowy nie został utracony ani zmarnowany
• Większe szanse na przetrwanie potomstwa, ponieważ drapieżniki mogą być nasycone mnóstwem piskląt lub innych ofiar, więc pozostałe pisklęta są bezpieczne

Problemy z zagnieżdżaniem kolonii

Jednocześnie bycie kolonistą ma również wady, z których niektóre mogą być naprawdę katastrofalne. Typowe problemy związane z zagnieżdżaniem kolonii obejmują:

• Zubożenie lokalnych źródeł pożywienia, co utrudnia ptakom znalezienie wystarczającej ilości pożywienia, aby nakarmić swoje potomstwo, jeśli wiele ptaków rozmnaża się jednocześnie
• Sama liczba ptaków w kolonii lęgowej przyciąga wiele drapieżników, co prowadzi do wyższego poziomu drapieżnictwa i ciągłego ryzyka ataków
• Choroba zakaźna lub pasożyt mogą szybko rozprzestrzeniać się w całej kolonii, co może być szczególnie problematyczne wśród wrażliwych kurcząt
• Klęska żywiołowa może szybko zdziesiątkować całą populację lęgową i zniszczyć obszary lęgowe budowane od pokoleń

Chociaż problemy te są wystarczająco poważne, są jeszcze bardziej traumatyczne, gdy gatunek kolonialny może być zagrożony lub zagrożony. W tych ekstremalnych przypadkach jedno złe zdarzenie może dramatycznie wpłynąć na cały gatunek, a populacja lęgowa może zająć lata, zanim powróci do poprzedniego poziomu. Kilka lat trudności może całkowicie zniszczyć obszar lęgowy, ponieważ żadne nowe ptaki nie są w stanie dojrzeć, aby zacząć się lęgnąć.

Gatunki ptaków kolonialnych

Ptaki towarzyskie przez cały rok są często hodowcami kolonialnymi, w tym czaplami, czaplami, flamingami, albatrosami, pingwinami, kormoranami i jaskółkami. Gatunki tropikalne, takie jak oropendulas i tkacz, są również kolonialne, podobnie jak wiele różnych ptaków przybrzeżnych i morskich. W sumie ponad 10 procent światowych gatunków ptaków lub około 1000-1 300 różnych gatunków ptaków uważa się za kolonialne.

Ptaki, fotografowie przyrody, badacze przyrody i ornitolodzy mogą zorganizować specjalne wycieczki do tych kolonii w celu zbadania lub obserwacji ptaków. Wiele kolonii lęgowych zagrożonych ptaków jest chronionych przed zakłóceniami przez ludzi, chociaż dozwolone są ograniczone badania lub ściśle monitorowane wizyty z odpowiednim upoważnieniem. Niektórzy badacze zaczynają również wykorzystywać drony do obserwowania gniazdujących kolonii bez większego stresu dla ptaków.

Znany również jako

Bird Colony (rzeczownik), Nesting Colony (rzeczownik), Breeding Colony (rzeczownik), Rookery (rzeczownik)