Szpak zwyczajny

Powszechny w swoim zasięgu, ale niezwykle uderzający dla ptaszników, którzy nie są zaznajomieni z tym, jak kolorowe mogą być szpaki, większy szpak zwyczajny jest wspaniałym ptakiem o spektakularnym upierzeniu, o którym trzeba wierzyć. Jeden z najbarwniejszych członków rodziny Sturnidae , istnieje wiele różnych większych faktów o szpakach, które mogą zaskoczyć obserwatorów ptaków.

Szybkie fakty

• Nazwa naukowa : Lamprotornis chalybaeus
• Nazwa zwyczajowa : szpak zwyczajny , szpak błyszczący, uszatka błyszcząca, szpak zielony błyszczący, szpak zwyczajny
• Długość życia : 2-3 lata
• Rozmiar : 8, 5-9, 5 cali
• Waga : 2, 7-5, 6 uncji
• Rozpiętość skrzydeł : 15-17 cali
• Status ochrony : najmniejszy problem

Większa identyfikacja szpaka niebieskookiego

Te szpaczki są łatwe do rozpoznania. Po pierwsze, ich wyprostowana postawa, gruby rachunek i krótki ogon pomagają zdefiniować ich wytrysk w rodzinie szpaków, a ich jasne kolory są kluczowymi cechami identyfikacyjnymi. Płeć jest podobna z turkusowymi górnymi częściami, które pokazują błyszczące, metaliczne opalizowanie w dobrym świetle. Niebiesko-czarna, przypominająca maskę łatka na twarz otacza oczy i rozciąga się na uszne. Równomiernie rozmieszczone, stosunkowo jednolite czarne plamy tworzą dwa pręty skrzydłowe. Dolna część ciała jest głębiej ubarwiona, a brzuch i boki niebiesko-fioletowe. Upierzenie tego ptaka może wykazywać różne odcienie lub stopnie zabarwienia w zależności od kąta patrzenia i jakości światła. Oczy są jasnożółte lub żółto-pomarańczowe z ciemną źrenicą, a nogi i stopy są szaro-czarne.

Młode ptaki są podobne do dorosłych, ale są znacznie mniej opalizujące i wykazują okopcony brązowo-szary spód. Oko jest również ciemniejsze, a źrenica może nie wyróżniać się tak łatwo.

Te hałaśliwe szpaczki mają wiele pomieszanych piosenek i nawoływań, które obejmują muzyczne warble, zgrzytliwe rechoty, miauczenie nosowe i różne gwizdane dźwięki. Notatki z połączeń są zwykle krótsze i bardziej nagłe, ale mogą mieć tyle samo odmian.

Większe szpaki niebieskookie kontra inne szpaczki

Kilka innych afrykańskich gatunków szpaków wygląda podobnie jak szpak zwyczajny, ale obserwatorzy ptaków mogą szukać konkretnych wskazówek, które odróżnią każdego ptaka.

• Mniejszy szpak zwyczajny : znacznie mniejszy z węższą maską na twarz
• Cape Starling : jednolicie niebiesko-zielony zamiast kontrastujących górnych i dolnych kolorów
• Błyszczący szpak o czarnym brzuchu: znacznie mniejszy zasięg, mniej opalizacji, czarny brzuch i boki
• Long-Tailed Glossy-Starling : dramatycznie długi ogon i białawe oko
• Szpak ostry : znacznie dłuższy ogon w kształcie klina
• Miombo Blue-Eared Starling : mniejsze i bardziej zwarte ciało, znacznie węższa maska, purpurowe boki
• Błyszczący szpak z brązowym ogonem: krótszy ogon jest tylko fioletowy

Większe siedlisko i dystrybucja szpaków niebieskich

Szpaki te są przystosowalne do szerokiej gamy siedlisk i można je znaleźć w otwartych lasach liściastych, obszarach nadbrzeżnych, suchych sawannach i wokół siedlisk ludzkich w miastach i wsiach. Występują przez cały rok w Afryce Subsaharyjskiej, od Senegalu i południowej Mauretanii na zachód do wschodniej Erytrei i Etiopii. Ich zasięg rozciąga się na południe do Mozambiku i Botswany, a następnie ponownie na wschód do północnej Namibii i południowej Angoli.

Wzór migracji

Po sezonie lęgowym niewielka część północno-zachodniej części tego ptaka rozszerza się na południe, szczególnie w Burkina Faso, Ghanie, Togo, Beninie, Nigerii i północnym Kamerunie. Jest to jedyna migrująca część populacji szpaczka niebieskiego.

Zachowanie

Są to stadne ptaki, które mogą gromadzić się w bardzo dużych stadach i grzędach, często mieszanych z kilkoma innymi gatunkami szpaków, co może utrudnić identyfikację. Dzięki swoim głośnym głosom i zakresowi połączeń w repertuarze wokalnym większe stada mogą być bardzo głośne.

Dieta i karmienie

Większe szpaki to ptaki wszystkożerne, które skorzystają z dowolnego dostępnego źródła pożywienia. Owady, nasiona, jagody, owoce, małe ssaki i małe gady stanowią część ich diety i mogą również próbować wielu innych pokarmów. Ptaki te będą żerować na drzewach lub na ziemi i zwykle wolą chodzić niż skakać podczas żerowania. Wylądują nawet bezpośrednio na pasących się zwierzętach, aby oderwać owady i pasożyty.

Zagnieżdżanie

Te szpaki to ptaki gniazdujące w jamach, które wykorzystują naturalne wnęki lub stare gniazda lęgowe dzięciołów lub kolców. Pewne większe szpaki niebieskookie zaobserwowano nawet gniazdujące w dużych szczelinach w szerokich gniazdach ibisów i bocianów. Zarówno samce, jak i samice współpracują ze sobą, aby wyrównać jamę lęgową suchą trawą, piórami i podobnym materiałem lęgowym.

Jajka i młode

Jajka są zielono-niebieskie z ciemnobrązowymi lub fioletowymi kropkami, aw każdym zarodków jest 2–5 jaj. Samica rodzica inkubuje jaja przez 13-14 dni, a po zabijaniu młodych wykluje się oboje rodziców przez dodatkowe 22-24 dni. W tym czasie młode szpaczki są gotowe opuścić gniazdo, ale pójdą za rodzicami, aby nauczyć się najlepszych miejsc żerowania i rodzajów pożywienia.

Wiele lęgów jest prawdopodobne u tych szpaków, chociaż ich zachowania hodowlane i sukces reprodukcyjny nie zostały dokładnie zbadane. Są okazjonalnymi ofiarami pasożytnictwa czerwiu przez wielkie cętkowane kukułki i, w mniejszym stopniu, przez większe przewodniki miodowe. Pomimo tych potencjalnych zagnieżdżeń, pasożyty czerwiowe nie mają dramatycznego wpływu na populacje szpaków.

Większa ochrona szpaka niebieskookiego

Ptaki te nie są uważane za zagrożone ani zagrożone, a w rzeczywistości rosnąca obecność zwierząt gospodarskich pomaga poszerzać ich zasięg i populacje. Ponieważ łatwo żywią się owadami z wypasanych zwierząt gospodarskich, ptaki te z łatwością podążą za stadami zwierząt na nowe obszary.

Wskazówki dla ptaków przydomowych

Ptaki te są nieustraszone i łatwo pozostaną w pobliżu ludzi, szczególnie jeśli dostępne są obszary gniazdowania, a stosowanie środków owadobójczych jest zminimalizowane, aby zapewnić dobre źródło pożywienia. Sadzenie drzew figowych lub roślin agawy może pomóc przyciągnąć te ptaki, a także odwiedzić niezawodne źródła wody. Większe szpaki występują na obszarach rolniczych z obfitym inwentarzem żywym, by wyhodować owady dla łatwego karmienia.

Jak znaleźć tego ptaka

Ponieważ większe szpaki są tak liczne i nie odstraszają ich ludzką obecnością, można je bardzo łatwo znaleźć, jeśli ptaki zobaczą ich zasięg. Uważaj na ptaki żerujące, szczególnie w pobliżu zwierząt gospodarskich lub pasących się, i zanotuj ich jasne kolory dla łatwej identyfikacji.

Poznaj więcej gatunków w tej rodzinie

Rodzina ptaków Sturnidae obejmuje ponad 120 gatunków szpaków i myn, a rodzina ta jest szeroko rozpowszechniona na całym świecie. Podczas gdy w Afryce występują bardziej kolorowe szpaki, jeden z najbardziej znanych szpaków został wprowadzony w wielu częściach świata i jest dobrze znany wielu ptakom:

• Szpak zwyczajny europejski

Zapoznaj się z naszymi innymi arkuszami informacji o profilu dla dzikiego ptactwa, aby dowiedzieć się o innych oszałamiających ptakach na całym świecie.